Z tych wszystkich względów poprawnie wykonana dokumentacja fotograficzna może okazać się bardzo pomocna przy postawieniu prawidłowej diagnozy, niezbędnej do pr zeprowadzenia skutecznego leczenia.

Wykorzystując moje doświadczenia wynikające ze współpracy z lekarzami podczas szkoleń, jak i pracy z pacjentami, podzieliłem fotografię stomatologiczną na dwie części: pierwszą, umownie zwaną „reporterską” oraz drugą, określaną przeze mnie jak o „artystyczna”.

Fotografia „reporterska” znakomicie sprawdza się w komunikacji z pacjentem, zwłaszcza tym nie do końca przekonanym do leczenia. Może odgrywać istotną rolę w konsultacji na odległość – z pracownią protetyczną (zdjęcia z naniesionymi na fotografie modyfikacjami i komentarzami) oraz specjalistą z innej dziedziny stomatologii (np. wstępna weryfikacja zmian występujących na błonie śluzowej jamy ustnej). Jest też ważnym elementem dokumentacji medycznej pacjenta, m.in. w przypadków urazów zębów i uwiecznionego na zdjęciach postępu leczenia w następnych dniach, tygodniach i miesiącach, a także w sytuacjach spornych. Śródzabiegowa fotografia „reporterska” w wielu przypadkach unaocznia pacjentowi faktyczny stan, z którego nie zdawał sobie sprawy, a w przypadku nieprzewidzianego przebiegu terapii stanowi argument do wprowadzenia modyfikacji planu leczenia. Nie bez znaczenia jest także jej walor edukacyjny – budowanie świadomości pacjenta.

Z kolei fotografia „artystyczna” może znaleźć zastosowanie we wspomnianym wyżej cyfrowym projektowaniu uśmiechu – DSD, gdzie odpowiedniej jakości materiał fotograficzny jest niezbędny, by zaprojektować kompleksową przebudowę, dokonać precyzyjnych pomiarów, przenieść je na model laboratoryjny, by w końcu zapewnić pacjentowi efekt leczenia możliwie najlepiej współgrający z całym układem stomatognatycznym. Fotografia „artystyczna” może wzbogacić portfolio lekarza dentysty, stanowiąc potwierdzenie jego kompetencji zawodowych. Wysokiej klasy i odpowiedniej rozdzielczości fotografie niezbędne są także w przypadku publikacji w czasopismach stomatologicznych. Wielu publikujących autorów do dziś nie ma świadomości, że w druku każda fotografia ma rozmiar kilkakrotnie mniejszy niż oglądany na monitorze komputera.

Co oczywiste, fotografia „artystyczna” może być z powodzeniem stosowana także w przypadkach konsultacji z pracownią protetyczną czy lekarzem innej specjalności, komunikacji z pacjentem oraz jako dokumentacja przebiegu leczenia. W dobie multimediów poza fotografią coraz większego znaczenia nabiera również film. Może być to film „dokumentalny”, który – jako odpowiednik fotografii „reporterskiej” – znakomicie sprawdza się w komunikacji z pacjentem. Natomiast film, który określam mianem „fabularnego”, może być w coraz powszechniejszych mediach cyfrowych znakomitym dopełnieniem opisywanego przebiegu leczenia. Wysokiej jakości materiał filmowy stanowi ponadto cenne wzbogacenie portfolia lekarza oraz ma ogromny walor edukacyjny, zarówno dla pacjentów, jak i innych klinicystów.

Każdy z nas dentystów doskonale wie, że nasze umiejętności nabywamy stopniowo, uczymy się krok po kroku, wykonując coraz bardziej skomplikowane i zaawansowane zabiegi. Przeprowadzamy je coraz szybciej i coraz sprawniej. Podobnie jest z fotografią – na początku trzeba uwierzyć (dowiedzieć się), że jest ona potrzebna i bardzo pomocna w naszej codziennej pracy. A później, krok po kroku, nabywamy umiejętności. Gdy jednak próbujemy robić to sami i coś nie wychodzi, bardzo szybko się zniechęcamy, więc na początku praktyczne wskazówki bardziej doświadczonych kolegów są nieocenione. Analogicznie do naszego zawodu, nauka fotografowania to także never ending story i każda wymiana doświadczeń z kimś, kto tym się zajmuje, jest bardzo cenna.

Fotografia stomatologiczna to nie tylko znajomość ustawień aparatu i podstawowych definicji typu ogniskowa, przysłona, głębia ostrości, ale całe mnóstwo akcesoriów (takich jak retraktory, kontrastory, lustra, soft boxy) oraz odpowiednie oświetlenie. Zapoznanie się z nimi w praktyce, porównując różne systemy lub modele, pozwoli na dobór tych najlepszych do zastosowania w swoim gabinecie.

Po wielu kursach z fotografii, prowadzonych przez krajowych i zagranicznych specjalistów, udało mi się stworzyć swoje własne, autorskie szkolenie (od 9 rano do ostatniego kursanta), po którym każdy uczestnik bez problemu opanuje tajniki cyfrowej lustrzanki i będzie potrafił wykonać serię stomatologicznych zdjęć „reporterskich”.