Streszczenie: Leczenie chirurgiczne zmian spowodowanych przez zapalenie tkanek wokół implantu można przeprowadzać w przypadku tworzenia się dużych kieszonek (> 5 mm) oraz przy ubytku kostnym po eliminacji ostrej infekcji i zachowaniu prawidłowej higieny jamy ustnej. Konwencjonalne leczenie mechaniczne peri-implantitis obejmuje oczyszczanie mechaniczne i chemiczne uszkodzonej powierzchni implantu oraz miejscowe i ogólnoustrojowe stosowanie antybiotyków. Laser Er:YAG może być też stosowany w leczeniu chirurgicznym – w celu odparowania pozostałości tkanki ziarninowej aż do osiągnięcia zdrowej powierzchni kości. Wtedy to laser może być użyty do dezynfekcji powierzchni uszkodzonego implantu.

Niniejsze badanie ma na celu porównanie skuteczności leczenia mechanicznego (CMT) oraz leczenia chirurgicznego z użyciem lasera (LAS) u pacjentów z zaawansowanym peri-implantitis. Do grupy, u której wykonano jednoczasową interwencję z wykorzystaniem lasera Er:YAG, wybrano losowo 50 osób, a kolejnych 50 przydzielono do grupy poddanej konwencjonalnemu leczeniu mechanicznemu. Dane kliniczne zebrano przed zabiegiem oraz 6 miesięcy po jego przeprowadzeniu.

Przed rozpoczęciem badania nie odnotowano znaczących różnic pomiędzy pacjentami z obu grup. Wskaźnik krwawienia dziąseł i tworzenia się ropni zmniejszył się po przeprowadzeniu leczenia w obydwu grupach (p < 0,001). Średnie zmniejszenie głębokości kieszonek w grupach CMT oraz LAS wynosiło 0,8 mm (odchylenie standardowe 0,5) oraz 1,7 mm (odchylenie standardowe ± 1,3), a średnie zmiany poziomu kości (utrata) wynosiły, odpowiednio, -0,5 mm (odchylenie standardowe ± 0,6) i -0,1 mm (odchylenie standardowe ± 0,2) (S). Zmniejszenie głębokości kieszonek o ≥ 0,3 mm, a także wytworzenie kości lub brak utraty kości zaobserwowano u 59% osób z grupy CMT oraz u 81% pacjentów z grupy LAS.

Leczenie peri-implantitis z użyciem lasera Er:YAG zapewnia bardziej przewidywalne efekty kliniczne niż terapia mechaniczna, ponadto redukuje ból i obrzęk. Dzięki laserowi Er:YAG zabieg jest łatwiejszy do przeprowadzenia, przyspiesza rekonwalescencję, ogranicza stres i zapewnia lepsze rezultaty.

Streszczenie: Celem pracy jest przedstawienie współczesnych poglądów na etiopatogenezę oraz sposoby leczenia torbieli samotnej kości. W artykule posłużono się przypadkiem 8-letniej pacjentki, u której torbiel została wykryta przypadkowo po wykonaniu przeglądowego zdjęcia pantomograficznego przed planowanym leczeniem ortodontycznym.

Obecnie najwłaściwszym wydaje się leczenie chirurgiczne, chociaż nadal nie ma „złotego środka” czym wypełniać powstały ubytek kostny, szczególnie u pacjentów w wieku dziecięcym.

Streszczenie: W pracy przedstawiono – na podstawie leczonych przez autorkę przypadków – znaczenie zdjęć cefalometrycznych w diagnostyce oraz leczeniu interdyscyplinarnym pacjentów z różnego rodzaju wadami szkieletowymi.

Analiza obrazów cefalometrycznych dostarcza informacji o klasie szkieletowej i zębowej, umożliwia ocenę obecności mechanizmów kompensacyjnych, płaszczyzny okluzyjnej, krzywej Spee, jak również ocenę symetrii twarzy oraz typu budowy szkieletowej czaszki.

Streszczenie: W artykule został przedstawiony przypadek kliniczny pacjenta z III klasą szkieletową oraz III klasą zębową, z obniżoną wysokością zwarcia, z licznymi brakami zębowymi. Zaprezentowano cały przebieg diagnostyczny, plan leczenia oraz efekt po leczeniu ortodontycznym i protetycznym. Pacjent był leczony zgodnie z protokołem VieSID^®, który pozwolił uniknąć stosowania chirurgii ortognatycznej.

Streszczenie: Mimo swoich wad, tworzywo akrylowe jest niezastąpionym materiałem, z którego wytwarza się ruchome uzupełnienia protetyczne. Nanocząsteczki srebra (AgNP), z uwagi na ich wybitne właściwości przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze i przeciwwirusowe, są stosowane w medycynie w celu nadania materiałom właściwości przeciwdrobnoustrojowych. Wzbogacanie polimetakrylanu metylu stwarza jednak trudności. Wiadomo, że zbyt wysokie stężenie nanocząstek srebra może prowadzić do obniżenia właściwości mechanicznych gotowego tworzywa, warunkujących jego funkcjonalność. Dlatego w pracy wykorzystano materiał o końcowym stężeniu AgNP, wynoszącym 50 i 100 ppm. Próbę kontrolną stanowiło tworzywo niezmodyfikowane. Na podstawie przeprowadzonych badań określono mikrotwardość, wytrzymałość na zginanie, transmisję światła oraz ilość uwolnionych jonów Ag⁺.

Streszczenie: Korekta uśmiechu za pomocą stałych uzupełnień protetycznych pozwala uzyskać dobry efekt estetyczny oraz zapewnia stabilność koloru, dobre właściwości optyczne i trwałość protez. W przypadkach braku powyżej 80% struktury tkanek twardych istnieje konieczność wykonania koron protetycznych. W związku z dużymi wymogami estetycznymi pacjentów coraz częściej korony na podbudowie metalowej są zastępowane całoceramicznymi. Spośród wszystkich rodzajów uzupełnień całoceramicznych najlepsze parametry mechaniczne posiadają korony na podbudowie z tlenku cyrkonu.

Artykuł przedstawia wybrane przypadki kliniczne stosowania koron na podbudowie z dwutlenku cyrkonu. W pracy zaprezentowano przypadki stosowania koron na pojedyncze zęby, grupy zębów oraz połączenie stosowania koron i mostów. Szczególną uwagę zwrócono na przygotowanie pacjentów do leczenia protetycznego, aspekty estetyczne wykonywanych uzupełnień, rodzaj wykonywanych wycisków i cementowanie.

Streszczenie: Choroba dłoni, stóp i jamy ustnej (HFMD) jest ostrą chorobą głównie spowodowaną infekcją enterowirusem 71 i Coxsackie A16. Charakteryzuje się takimi objawami klinicznymi jak gorączka, zmiany w jamie ustnej, wykwity na skórze dłoni i stóp, czasami również na pośladkach i kolanach. Okres inkubacji wirusa wynosi około 3–7 dni. Choroba najczęściej dotyczy dzieci poniżej 10. roku życia, rzadko występuje u dorosłych. U niewielkiej grupy pacjentów może dojść do ostrych powikłań poinfekcyjnych, takich jak zapalenie mózgu, płuc czy mięśnia sercowego.

W pracy przedstawiono przypadek choroby dłoni, stóp i jamy ustnej w pacjenta dorosłego, mającego kontakt z dziećmi w przedszkolu. Po postawieniu błędnej diagnozy przez lekarza pierwszego kontaktu pacjent ten był leczony ogólnie antybiotykami.

Streszczenie: W pracy przedstawiono kazuistyczny przypadek powikłania podczas usuwania zawiązków zębów 28 i 38 w postaci wtłoczenia ich do zatoki szczękowej. Interwencja chirurgiczna w znieczuleniu ogólnym polegała na odsłonięciu przedniej powierzchni szczęki lewej, wykonaniu otworu do zatoki szczękowej, odszukaniu zawiązków położonych jeden nad drugim w górno-tylnej części zatoki i ich usunięcia przez wykonany otwór.

Konsternację autorów wzbudził przypadek przemieszczenia obu zawiązków zębów zatrzymanych podczas tego samego zabiegu – jednego po drugim, tą samą drogą. W piśmiennictwie Autorzy nie spotkali się z podobnym powikłaniem.

Streszczenie: Recesje dziąsłowe są jedną z najczęstszych przyczyn zgłaszania się pacjentów do periodontologa. Stanowią one nie tylko problem estetyczny, lecz mogą także współistnieć z bolesną nadwrażliwością zębów, próchnicą korzeni lub ubytkami niepróchnicowego pochodzenia.

Niniejszy artykuł stanowi przegląd piśmiennictwa odnoszącego się do przyczyn powstawania recesji.