Streszczenie: Leczenie ubytków w zębach bocznych należy do najczęściej wykonywanych zabiegów w stomatologii. W ostatnim czasie w przypadku tej procedury znaczną popularność zdobyły płynne materiały typu bulk fill, które umożliwiają wypełnienie ubytku w warstwie do 4 mm. Kolejnym etapem ewolucji w wypełnianiu ubytków jest wprowadzenie materiałów bulk fill w formie pasty, którymi można wypełnić ubytek także na powierzchni żującej. Laboratoryjne i kliniczne doświadczenia wykazały, że materiały te bardzo dobrze sprawdzają się w codziennej praktyce. W artykule opisano przypadek wypełnienia ubytku II klasy w zębie 16 wprowadzonym właśnie na rynek materiałem Filtek Bulk Fill Posterior (3M ESPE).

Streszczenie: W pracy przedstawiono przypadek 62-letniego pacjenta, u którego stwierdzono torbiel resztkową w bocznym odcinku żuchwy. Rozległy guz zakwalifikowano do leczenia dwuetapowego. Protezę pacjenta wykorzystano jako obturator.

Streszczenie: Wstęp: Wynik leczenia ortodontycznego dziecka w dużym stopniu zależy od współpracy pacjenta, a ta z kolei od motywacji, etapu rozwoju emocjonalnego dziecka, relacji lekarz–pacjent i nadzoru rodziców. Cel: Celem pracy była próba oceny współpracy pacjentów w trakcie leczenia ortodontycznego na przykładzie osób leczonych w 2012 r. w poradni ortodontycznej „Ortomed’’. Metody i materiał: W badaniu retrospektywnym dokonano oceny dokumentacji medycznej 594 dziewcząt i chłopców w wieku 4–12 lat. Lekarze prowadzący leczenie na podstawie ustalonych przez siebie kryteriów dokonali podziału pacjentów na dwie grupy – w zależności od podjętej metody leczenia. W pierwszej grupie (433 pacjentów) zastosowano profilaktykę i leczenie wczesne, a w drugiej (161 osób) stosowano aparaty indywidualne. Wyniki: Stwierdzono, że z leczenia zrezygnowało łącznie 207 dzieci, w tym 171 (37%) z pierwszej grupy oraz 36 (22%) z grupy drugiej. Wnioski: Istnieje zależność między współpracą pacjentów i realizacją podjętego leczenia ortodontycznego a wdrożoną metodą leczenia. Więcej rezygnacji z leczenia obserwowano w przypadku, gdy pacjent nie otrzymuje aparatu indywidualnego.

Streszczenie: Zaawansowane zmiany okołowierzchołkowe są wykrywane na zdjęciach RTG w trakcie zgłaszania się pacjenta do gabinetu z powodu silnych dolegliwości bólowych, obrzęku czy przetoki lub zupełnie przypadkowo – podczas rutynowych badań kontrolnych. Stosowane metody leczenia obejmują postępowanie chirurgiczne z resekcją wierzchołka korzenia zęba i wyłyżeczkowaniem ziarniny zapalnej lub niechirurgiczne leczenie endodontyczne.

Prawidłowo przeprowadzone leczenie endodontyczne lub leczenie powtórne z reguły pozwala na uzyskanie dobrego wyniku, nawet w przypadkach trudnych, zaawansowanych, którym towarzyszy obszerne przejaśnienie w okolicy wierzchołka korzenia.

W pracy zostały opisane przypadki leczenia endodontycznego w odcinku przednim szczęki w przypadku zaawansowanych zmian okołowierzchołkowych.

Streszczenie: Wyciągi elastyczne zostały wprowadzone do leczenia ortodontycznego w 1892 r. przez Calvina S. Case’a i od tego czasu są cennym elementem pomocniczym do korekty poszczególnych wad zgryzu. Istnieje kilka sposobów klasyfikacji wyciągów – ze względu na skład, rozmiar, wywieraną siłę oraz zastosowanie kliniczne. Na rynku dostępny jest bardzo duży asortyment wyciągów, dla których trudno odnaleźć wspólne elementy standaryzacji. Dla lekarza praktyka najważniejsza jest znajomość wartości siły właściwej dla danej fazy leczenia oraz optymalnego czasu noszenia wyciągów, dlatego celem niniejszej pracy jest omówienie tych parametrów.

Streszczenie: Praca stanowi przegląd piśmiennictwa dotyczącego właściwości i zastosowania tlenku cyrkonu w protetyce. W stomatologii stosowany jest tlenek cyrkonu stabilizowany itrem. Dzięki unikatowemu zjawisku transformacji wzmacniającej charakteryzuje się on wysoką wytrzymałością na zginanie (1200–1400 MPa). Pozwala to na zastosowanie tlenku cyrkonu w odcinku bocznym, gdzie działają większe siły żucia. Istotne są także właściwości estetyczne: jasny kolor, nieprzezierność, możliwość podbarwiania oraz brak zasinienia dziąsła, które powodują, że materiał ten spełnia oczekiwania wymagających pacjentów.

Streszczenie: Powikłania rozumiane jako nieprawidłowości będące następstwem operacji lub leczenia są ważnym problemem w medycynie. Trzeba być na nie przygotowanym oraz należy umieć sobie z nimi poradzić. Znajomość czynników sprzyjających ich występowaniu umożliwia eliminację przykrych i niekiedy wydłużających leczenie komplikacji. Dlatego należy pamiętać o zebraniu szczegółowego wywiadu oraz przeprowadzeniu, w wybranych przypadkach, diagnostyki przedzabiegowej. Celem tych działań jest przygotowanie chorego do zabiegu oraz objęcie go prawidłową opieką po zakończonym leczeniu. Takie indywidualne podejście do pacjenta ograniczy przykre przypadki groźnych powikłań oraz usprawni leczenie.

Streszczenie: Leczenie pacjentów po zabiegach chirurgicznych w obrębie części twarzowej czaszki jest postępowaniem, które wymaga zaangażowania wielu specjalistów. Specyfika terapeutycznego postępowania protetycznego związana jest ze zmieniającymi się warunkami podłoża, jego deformacjami, a także z nierealnymi oczekiwaniami pacjentów pozostających w złym stanie psychicznym po tego typu zabiegach operacyjnych.

Leczenie protetyczne w tej grupie chorych wymaga wielokierunkowej diagnostyki, ustalenia wskazań, zaplanowania przebiegu oraz oceny rokowania wyników leczenia. W tym celu pomocne może być zastosowanie klasyfikacji, która poprzez przyporządkowanie pacjentów do odpowiednich grup zasugeruje możliwe rozwiązanie protetyczne.

Celem pracy było przedstawienie możliwości postępowania leczniczego w grupie chorych po zabiegach chirurgicznych w zakresie części twarzowej czaszki, na podstawie pięciostopniowej klasyfikacji ubytków tkanek podłoża protetycznego według Drehera. W pracy zawarto opis leczenia protetycznego pacjentów z ich zakwalifikowaniem do poszczególnych klas.

Streszczenie: W pracy przedstawiono opis przypadku powtórnej resekcji wierzchołków korzeniowych i ponownej sterowanej regeneracji kości przy górnych siekaczach szczęki z wykorzystaniem syntetycznego materiału do GBR.

Streszczenie: Artykuł przedstawia postępowanie terapeutyczne, którego celem jest odbudowa kości w wymiarze pionowym i poziomym w odcinku skrzydłowym żuchwy. Dokumentacja fotograficzna obrazuje krok po kroku najważniejsze etapy leczenia, począwszy od usunięcia dwóch implantów, gojenia kości, technicznego wykonania konstrukcji namiotowej, aż po aplikację biomateriałów. Rewizja stanu miejscowego w trakcie odsłaniania implantów stanowi potwierdzenie zaistniałego procesu regeneracji. Obrazy kontrolne RTG, zwłaszcza przekroje na podstawie badania tomografii komputerowej, stanowią znakomite uzupełnienie całej dokumentacji.