Streszczenie: Najczęstszym wskazaniem do natychmiastowej implantacji jest uszkodzenie struktury przednich zębów bez współistniejącego uszkodzenia tkanek wyrostka. Procedura ta stanowi jednak duże wyzwanie kliniczne, szczególnie gdy wykonywana jest w strefie estetycznej.

W pracy przedstawiono przypadek natychmiastowej implantacji i uzupełnienia siekacza w szczęce, złamanego na skutek urazu.

Streszczenie: Wszystkie zabiegi wykonywane przez lekarzy stomatologów, włączając także procedury diagnostyczne, nierozłącznie związane są ze znacznym napięciem nerwowym pacjentów oraz bardzo często z różnego stopnia dolegliwościami bólowymi. Jest to jeden z kluczowych problemów w relacjach lekarz stomatolog–pacjent. Bezbolesne wykonywanie zabiegów stomatologicznych jest jednym z najważniejszych kryteriów oceny lekarzy stomatologów przez pacjentów. W praktyce u przeważającej większości pacjentów traumatyczne dla nich zabiegi diagnostyczno-lecznicze mogą być wykonane całkowicie bezboleśnie, pod warunkiem zastosowania odpowiednich leków znieczulających miejscowo oraz technik ich podawania.

W artykule omówiono wybrane klasyczne techniki znieczuleń miejscowych z wykorzystaniem manualnej metalowej strzykawki typu karpula.

Streszczenie: Jednym z największych i najtrudniejszych wyzwań nowoczesnej medycyny jest eliminacja lub maksymalna redukcja lęku, stresu i bólu związanego z leczeniem stomatologicznym. Dolegliwości te są powszechne i dotyczą w różnym stopniu zaawansowania praktycznie wszystkich pacjentów. W przypadku pacjentów z zaawansowaną dentofobią leczeniem przyczynowym będzie wdrożenie specjalistycznego protokołu postępowania obejmującego dodatkowe procedury medyczne oraz modyfikację konwencjonalnie stosowanych schematów leczenia stomatologicznego. Wymaga to indywidualnego podejścia do pacjenta i selekcji metody sedoanalgezji, która zapewni maksymalną efektywność przy najmniejszym ryzyku efektów ubocznych. Przy obecnym poziomie zaawansowania stomatologii problem nadmiernego strachu, stresu, czy wręcz dentofobii może być stosunkowo łatwo i przewidywalnie ograniczony, a bardzo często zupełnie wyeliminowany.

W artykule omówiono poszczególne metody zwalczania lęku, stresu i bólu związanego z leczeniem stomatologicznym.

Streszczenie: Problemy zdrowia jamy ustnej nie ograniczają się wyłącznie do uzębienia – to również choroby dziąseł, afty, a także nieświeży oddech. Pacjenci jednak bardzo często bagatelizują te objawy ze strachu przed wizytą w gabinecie stomatologicznym, co prowadzi do rozwoju licznych schorzeń w jamie ustnej. Zadaniem specjalisty jest redukowanie strachu przed bolesnym leczeniem poprzez informowanie o niepokojących, a zarazem łatwych do samodzielnego zaobserwowania symptomach, z którymi należy zgłosić się do gabinetu, aby jak najszybciej i bezboleśnie zwalczyć problem już w zalążku. Warto także informować o domowych metodach, które mogą być pomocne w leczeniu tychże objawów.

Streszczenie: Tymczasowo-długoczasowa bezpośrednia odbudowa zęba materiałem kompozytowym stanowi rozwiązanie estetyczne, satysfakcjonujące pacjenta oraz pozwalające lekarzowi przeprowadzić pełne planowane leczenie rehabilitacyjne układu stomatognatycznego.

Streszczenie: W wyniku częściowej lub całkowitej utraty zębów z czasem dochodzi do poważnych zaburzeń zgryzowych mających wpływ na funkcjonowanie układu stomatogna- tycznego.

Celem pracy jest przybliżenie różnych metod rehabilitacji bezzębnych pacjentów z wykorzystaniem wszczepów wewnątrzkostnych. Pełne odtworzenie funkcji układu stomatognatycznego stanowi wyzwanie kliniczne obarczone dużą odpowiedzialnością i wysokimi oczekiwaniami pacjenta. W zależności od panujących warunków kostnych, dysponujemy wieloma rozwiązaniami pozwalającymi na odtworzenie funkcji narządu żucia. Jednym z nich jest zastosowanie protezy typu overdenture opartej na implantach i teleskopach.

Streszczenie: Dzięki nieustannemu rozwojowi protetyki stomatologicznej zwiększa się liczba pacjentów użytkujących różnego rodzaju uzupełnienia protetyczne. Niestety, w pewnych warunkach mogą one prowadzić do powstania zmian patologicznych podłoża protetycznego – stomatopatii protetycznej. Jest to jeden z najczęściej spotykanych stanów chorobowych w obrębie jamy ustnej u pacjentów użytkujących protezy ruchome.

Celem pracy jest przedstawienie przypadku klinicznego pacjenta, u którego użytkowanie protezy dolnej o niewłaściwej konstrukcji przyczyniło się do powstania stomatopatii protetycznej.

Streszczenie: Wprowadzenie: Zaburzenia czynnościowe narządu żucia należą do najczęściej występujących dysfunkcji. Mogą dotyczyć mięśni, stawów skroniowo-żuchwowych, okluzji oraz psychiki pacjenta i wymagać przeprowadzenia leczenia protetycznego.

Cel: Celem pracy było przeprowadzenie przeglądu pacjentów leczonych z powodu zaburzeń czynnościowych narządu żucia w Poradni Protetyki Stomatologicznej Akademickiej Polikliniki Stomatologicznej we Wrocławiu.

Materiał i metody: Badaną grupę stanowiło 120 pacjentów z zaburzeniami czynnościowymi narządu żucia, u których zbierano wywiad ogólnomedyczny i stomatologiczny, wykonywano badania zewnątrzustne i wewnątrzustne oraz zdjęcia pantomograficzne i według Schüllera w zgryzie i przy ustach otwartych. Następnie ustalano plan leczenia i prowadzono leczenie.

Wyniki: W badanym okresie do leczenia zgłosiło się nieco więcej kobiet niż mężczyzn. Najwięcej pacjentów pochodziło z Wrocławia (55% leczonych). Najczęstszą przyczyną zgłoszenia się do leczenia było zgrzytanie zębami (33% przypadków). Dysfunkcje stawów skroniowo-żuchwowych najczęściej występowały obustronnie i dotyczyły 69% przypadków. Objawy akustyczne pojawiały się jednocześnie w lewym i prawym stawie skroniowo-żuchwowym w 27,5%, a nie występowały w ogóle w 43,3% przypadków. Napięcie mięśni najczęściej występowało równocześnie po stronie lewej i prawej (w 72,5% przypadków). Linie nagryzowe najczęściej występowały na policzkach (41,66% przypadków). Zasięg odwodzenia żuchwy najczęściej (85% przypadków) przekraczał 40 mm. Patologiczne starcie zębów I stopnia stwierdzano u 22,5% chorych. Najczęściej przeprowadzano leczenie z zastosowaniem szyn (68,3% przypadków).

Wnioski: Po zakończeniu leczenia u chorych z zaburzeniami czynnościowymi narządu żucia dolegliwości ustępowały. Jednakże w nielicznych przypadkach istniała potrzeba przeprowadzenia ponownego leczenia.

Streszczenie: Zabieg wprowadzenia implantów często musi być poprzedzony regeneracją kości wyrostka zębodołowego – ze względu na jego defekty lub jego zanik. Istnieje wiele metod rekonstrukcji ubytków wyrostka zębodołowego z wykorzystaniem przeszczepów autogennych, allogennych lub alloplastycznych. Pomimo rozwoju materiałów kościozastępczych i metod sterowanej regeneracji tkanek, brakuje informacji na temat procesów gojenia i przewidywalności powodzenia leczenia. Dobrą alternatywą okazuje się wykorzystanie własnych, zmielonych zębów pacjenta.

Praca przedstawia metody augmentacji kości wyrostka zębodołowego ze szczególnym uwzględnieniem wykorzystania zmielonych zębów pacjenta. W artykule przedstawiono skład chemiczny i właściwości materiałów pochodzących ze zmielonej części koronowej i korzeniowej zębów oraz zalety i wskazania do zastosowania uzyskanego z nich materiału.