Streszczenie: Współcześnie jesteśmy świadkami burzliwego rozwoju technologii informatycznych dotyczących wszystkich dziedzin życia codziennego. Nie inaczej dzieje się w stomatologii, a szczególnie w protetyce stomatologicznej. Do lamusa odchodzą stare, sprawdzone metody, ustępując miejsca technologiom CAD/CAM, metodom frezowania, synteryzowania itd.

Na przykładzie klinicznym praca przedstawia możliwości wykorzystania technik cyfrowych w przypadku rehabilitacji narządu żucia w oparciu o stałe uzupełnienia protetyczne obejmujące oba łuki zębowe.

Streszczenie: Leczenie pourazowych uszkodzeń w obrębie zębów stałych w wieku rozwojowym należy do trudniejszych zagadnień stomatologii dziecięcej ze względu na mnogość możliwych powikłań wzmaganych przez proces wzrostowy.

Praca przedstawia przypadek złożonego urazu w obrębie zębów siecznych szczęki u 15-letniego chłopca, obejmujący całkowite wybicie zęba 12 oraz wbicie zębów 11, 21 z perforacją dna jamy nosowej. Opisano możliwe powikłania oraz metody powszechnie stosowane w terapii pourazowej zębów.

Streszczenie: Mimo że rak jamy ustnej rozwija się w miejscach niekiedy trudnych do badania, potencjalnie wcześnie można zapobiec jego rozwojowi poprzez eliminację znanych czynników ryzyka, jak i wprowadzenie algorytmu samobadania, zwłaszcza u pacjentów z grupy podwyższonego ryzyka. W populacji występuje znaczący brak świadomości onkologicznej w zakresie nowotworów jamy ustnej.

Celem badania była ocena czynników ryzyka raka jamy ustnej, świadomości onkologicznej i przeprowadzania samobadania jamy ustnej przez pacjentów zgłaszających się do gabinetu z niepokojem onkologicznym.

Streszczenie: W pracy przedstawiono przypadek 16-letniego pacjenta, który zgłosił się do Zakładu Stomatologii Wieku Rozwojowego Instytutu Stomatologii w Łodzi. Celem wizyty była konsultacja dotycząca wyczuwalnego palpacyjnie wygórowania na wyrostku zębodołowym szczęki od strony przedsionka jamy ustnej, w okolicy zębów siecznych. Po przeprowadzeniu badania klinicznego oraz radiologicznego zdiagnozowano obecność zmiany osteolitycznej o charakterze torbieli korzeniowej. Pacjent był przygotowywany do chirurgicznego zabiegu resekcji korzenia zęba przyczynowego oraz wyłuszczenia istniejącej zmiany.

Streszczenie: Nadziąślaki są to łagodne, ograniczone zmiany rozrostowe dziąsła wyrostka zębodołowego lub części zębodołowej żuchwy. Zmiany te wykazują zróżnicowany obraz kliniczny i histopatologiczny.

Na przestrzeni 10 lat w Zakładzie Chirurgii Stomatologicznej WUM zdiagnozowano 889 guzów łagodnych jamy ustnej, wśród których najliczniejszą grupę – 376 przypadków – stanowiły zlokalizowane zmiany rozrostowe dziąseł. Analizie poddano następujące parametry: wiek, płeć chorych, umiejscowienie oraz typ nadziąślaków. Wyniki są zgodne z dostępnym piśmiennictwem i potwierdzają częstsze występowanie nadziąślaków u kobiet.

Streszczenie: W pracy przedstawiono koncepcję choroby okluzyjnej amerykańskiego dentysty, dr. Petera Dawsona, który wraz ze współpracownikami stworzył schemat diagnozowania i leczenia pacjentów wymagających tzw. terapii okluzyjnej. Artykuł opisuje pojęcie relacji centralnej i metodę jej rejestracji według Dawsona. Poruszane zagadnienia są przydatne dla lekarzy zajmujących się leczeniem protetycznym i ortodontycznym. Opisana metoda może ułatwić przebieg leczenia, a tym samym zmniejszyć ryzyko niepowodzenia na etapie planowania i terapii.

Streszczenie: Cel: Celem pracy jest analiza chorych leczonych z powodu nowotworów głowy i szyi w Klinice Chirurgii Czaszkowo-Szczękowo-Twarzowej UM w Łodzi w latach 2010–2013 oraz zwrócenie szczególnej uwagi na profilaktykę i prewencję nowotworów tego obszaru. 

Materiał i metody: Analizie poddano 142 historie medyczne pacjentów hospitalizowanych w Klinice w latach 2010–2013. Pod uwagę wzięto płeć, wiek, pierwotną lokalizację, kliniczne zaawansowanie i występowanie czynników ryzyka. W pracy uwzględniono też średni czas zgłoszenia się pacjentów do szpitala od momentu zaobserwowania pierwszych objawów.

Wyniki: Odnotowano częstsze występowanie nowotworów głowy i szyi u mężczyzn (1,5 : 1). Średni wiek zgłaszających się chorych wynosił 60,4 ± 11,7 lat w grupie mężczyzn oraz 65,4 ± 13 lat w grupie kobiet. W większości przypadków (88) chorzy zgłaszali się z T2 oraz T4 stopniem zaawansowania nowotworu. Czynniki ryzyka obserwowano u 63 pacjentów. Średni czas od pojawienia się pierwszych objawów do zgłoszenia się do szpitala wynosił 8,5 ± 10,8 miesiąca.

Wnioski: Uzyskane wyniki wskazują na wzrost zachorowań na nowotwory głowy i szyi w latach 2010–2013. Mimo łatwego dostępu do badania jamy ustnej podczas wizyt stomatologicznych i możliwości obserwacji pojawiających się zmian przez samego pacjenta, kliniczne zaawansowanie nowotworów tej okolicy jest wysokie (T2, T3, T4). Przeprowadzone przez autorów badania wskazują na odkładanie wizyty u lekarza, mimo wystąpienia pierwszych niepokojonych objawów.

Streszczenie: Liszaj płaski jest przewlekłą chorobą skórno-śluzówkową o nieokreślonej etiologii. W etiopatogenezie podkreśla się udział czynników genetycznych, immunologicznych, infekcyjnych i toksycznych. Częstość występowania w populacji waha się od 0,5 do 2,2%. Chorują głównie kobiety w piątej i szóstej dekadzie życia. Brak możliwości ustalenia jednoznacznych przyczyn prowadzących do rozwoju zmian sprawia, że leczenie jest przeważnie objawowe, a więc mało skuteczne. Dlatego też poszukuje się nowych, bardziej skutecznych i jednocześnie możliwie nieinwazyjnych metod leczenia tego schorzenia.

W pracy przedstawiono cztery przypadki pacjentów z postacią siateczkową i nadżerkową liszaja płaskiego błony śluzowej jamy ustnej leczonych metodą fotodynamiczną. Efekty przeprowadzonej terapii oceniano klinicznie w czasie 12-miesięcznej obserwacji.

Streszczenie: Agresywne zapalenia przyzębia (AP) to grupa gwałtownie postępujących postaci zapalenia przyzębia, diagnozowana u osób ogólnie zdrowych. Choroby te charakteryzują się dynamiczną utratą przyczepu i kości wyrostka zębodołowego oraz częstym występowaniem rodzinnym. Pacjenci chorujący na AP nie stanowią jednolitej grupy, różnie też odpowiadają na leczenie periodontologiczne. Leczenie agresywnych postaci zapaleń przyzębia jest trudne i wymaga ścisłej współpracy pacjenta z lekarzem. Efekt leczenia jest często nieprzewidywalny i zależy od stopnia zaawansowania choroby, wczesnego rozpoznania oraz subordynacji pacjenta.

W pracy opisano przypadek leczenia uogólnionego agresywnego zapalenia przyzębia w obserwacji długoterminowej.