Streszczenie: Pokrycie recesji dziąsłowych jest jedną z procedur wchodzących w zakres periodontologicznej chirurgii plastycznej. W pracy przedstawiono porównanie dwóch technik zabiegowych leczenia recesji mnogich: techniki płata przesuniętego dokoronowo oraz techniki tunelowej. Dokumentacja fotograficzna prezentuje poszczególne fazy zabiegów wraz z etapem gojenia.

Streszczenie: Praca opisuje leczenie implantoprotetyczne braku zębowego w odcinku estetycznym z dodatkową, minimalnie inwazyjną protetyczną korektą kształtu zębów sąsiednich. Przedstawienie krok po kroku etapów terapii umożliwia szczegółową analizę wykonanych procedur – od wstępnego badania i planowania poprzez wszczepienie implantu, kształtowanie profilu wyłaniania implantu aż po montaż łącznika indywidualnego oraz cementowanie korony i odbudów typu BPR (bonded porcelain restorations). Liczne fotografie oraz zdjęcia radiologiczne stanowią uzupełnienie dokumentacji.

Streszczenie: Wprowadzenie: Nowoczesna medycyna, w tym stomatologia, wciąż poszukuje mniej inwazyjnych metod leczenia oraz urządzeń diagnostycznych i terapeutycznych, które pozwalają zminimalizować ryzyko urazów, zakażeń i stanów zapalnych. Jedną z nowoczesnych metod minimalnie inwazyjnej diagnostyki i leczenia chorób przyzębia jest metoda endoskopowa. Ma ona na celu ograniczenie urazu podczas diagnozowania i leczenia oraz znajduje zastosowanie w wielu dziedzinach medycyny, w tym periodontologii. Jest szczególnie użyteczna w przypadku chorób przyzębia, kiedy monitorowanie zmian poddziąsłowych jest niezwykle trudne, a leczenie bez bezpośredniego dostępu często niemożliwe.

Cel: Autorzy pracy postawili sobie za cel określenia efektów zastosowania endoskopii przyzębia skojarzonej z ultradźwiękami (UPE-Perioscopy™) i zmodyfikowanej ultradźwiękowej endoskopii do regeneracji przyzębia (MRPE-RUPE™), zaproponowanych przez J. Carrol. Skuteczność kliniczną obu technik zweryfikowano przy wykorzystaniu głównych parametrów oceny stanu zdrowia przyzębia: głębokości kieszonek przyzębnych (PPD), poziomu przyczepu łącznotkankowego (CAL) i obecności recesji dziąsłowych (GR).

Materiał i metody: W celu przeprowadzenia badania utworzono dwie grupy: kontrolną i badawczą. W grupie 1 (kontrolnej) leczeniu z zastosowaniem endoskopii przyzębia skojarzonej z ultradźwiękami (UPE-Perioscopy™) poddano 74 pionowe ubytki kostne (ID). W grupie 2 (badawczej) zabiegi na 59 ubytkach kostnych wykonano z wykorzystaniem modyfikowanej endoskopii do regeneracji przyzębia (MRPE-RPE™). Pacjenci zostali losowo przydzieleni do obu grup. Badanie było randomizowanym i kontrolowanym badaniem klinicznym.

Wyniki: Zastosowanie zarówno techniki UPE, jak i MRPE spowodowało znaczącą zmianę parametrów PPD, CAL i GR (p < 0,0001) po jednym roku obserwacji. Nie zauważono różnic w wynikach klinicznych pomiędzy dwiema zastosowanymi metodami leczenia.

Wniosek: W oparciu o uzyskane wyniki oraz wyniki innych badań autorzy rekomendują metody UPE i MRPE jako opcje dla konwencjonalnego skalingu i wygładzenia powierzchni korzenia. Pozwalają leczyć pionowe ubytki kostne w przebiegu choroby przyzębia i są alternatywą dla zabiegu chirurgicznego.

Streszczenie: Protezy wspierane przez zęby po raz pierwszy opisano około 150 lat temu, ale ich realizacja, poprzez stworzenie zdefiniowanego protokołu, jaki znamy dzisiaj, sięga wstecz około 60 lat. Obecnie, wraz z pojawieniem się implantologii i rozwojem materiałów nowej generacji, stosowanie protezy wspartej o implanty staje się coraz bardziej powszechne. Tym bardziej że użytkowanie protez wiąże się z wysoką retencją i większym komfortem, co przekłada się na poprawę jakości życia pacjentów. W pracy opisano przypadek rehabilitacji implantoprotetycznej protezą typu overdenture, wykonaną na belce zakotwiczonej pasywnie na niskoprofilowych zatrzaskach przykręconych do implantów.

Pacjent zgłosił się do gabinetu z górną protezą całkowitą, w związku z pogorszeniem jej utrzymania i stabilności. Po uzyskaniu zgody pacjenta, w celu poprawy jakości użytkowania protezy ruchomej podjęta została decyzja, by w rozwiązanie włączyć 4 implanty. W pierwszej fazie leczenia zostały wstawione 4 implanty. Po dokonaniu oceny grubości tkanek miękkich wokół platform implantów zastosowane zostały 4 zatrzaski niskoprofilowe, wspierające wcześniejszą protezę. Po 4 miesiącach pobrano wyciski z poziomu implantów i – stosując te same zatrzaski niskoprofilowe – zamontowano łącznik do obsługi nowej protezy. Zakotwiczenie protezy gwarantowała obecność na belce zatrzasków kulowych i ich matryca z tworzywa sztucznego. Pasywacja belki była możliwa dzięki umieszczeniu w specjalnych gniazdach konstrukcji teflonowych pierścieni elastycznych systemu Seeger.

Po 6 miesiącach od zastosowania na implantach zatrzasków o niskim profilu wokół implantu nie są widoczne oznaki resorpcji kości. Po 2 miesiącach rehabilitacji ostatecznej nie doszło do żadnych problemów protetycznych: pasywacja belki, gwarantowana przez Elastic Seeger, zmniejszyła liczbę i czas trwania wymaganych wizyt i uprościła kontrolę. Możliwość umieszczenia belki retencyjnej na zatrzaskach o niskim profilu, bez konieczności usuwania go podczas kolejnej fazy protetycznej, pozwala uniknąć uszkodzenia nabłonka i mocowania włókien tkanki łącznej, obwodowej w okolicy platformy implantu. Są to uszczelnienia biologiczne, które odgrywają kluczową rolę w zapobieganiu i rozprzestrzenianiu infekcji do tkanek w strefie umieszczonych implantów.

Streszczenie: Praca opisuje przypadek leczenia implantoprotetycznego pacjentki, która na skutek periodontopatii utraciła ostatnie trzy zęby w żuchwie. Poważnym wyzwaniem dla lekarza była nauka oraz motywacja pacjentki w celu zapewnienia prawidłowej higieny jamy ustnej. Następnie, wykorzystując dobre warunki kostne w żuchwie, wykonano implantację z zastosowaniem czterech implantów MIS C1. Na implantach został wykony most metalowo-porcelanowy, natomiast w szczęce bardzo dobrze zasysająca się proteza całkowita.

Streszczenie: Torbiel środkowa szyi jest najczęstszą wrodzoną zmianą na szyi w linii pośrodkowej. Najczęściej ujawnia się u dzieci, ale może pojawić się w każdym wieku.

W pracy przedstawiono przypadek 55-letniej pacjentki, która zgłosiła się na Oddział Kliniczny Chirurgii Czaszkowo-Szczękowo-Twarzowej i Onkologicznej z bardzo dużą zmianą na szyi i w dnie jamy ustnej. Po wykonaniu badań dodatkowych postawiono wstępną diagnozę, a następnie zmianę wycięto, uzyskując dobry efekt leczenia.

Streszczenie: Wpływ cukrzycy na stan jamy ustnej jest w ostatnich latach przedmiotem wielu badań. Prawidłowa kontrola glikemii i odpowiednie leczenie zapobiegają powstaniu powikłań. W świetle badań naukowych nieleczone zapalenie przyzębia może utrudniać regulację metabolizmu glukozy, a nieustabilizowana glikemia prowadzi do gwałtowniejszego przebiegu zapalenia przyzębia i większej destrukcji tkanek. Korelacja pomiędzy stanem zapalnym jamy ustnej a cukrzycą zmusza do interdyscyplinarnego podejścia do leczenia.

W artykule przedstawiono zasady profilaktyki i leczenia stomatologicznego pacjentów chorujących na cukrzycę.

Streszczenie: Na efekt estetyczny odbudowy implantoprotetycznej wpływa wiele czynników: sposób wykonania uzupełnienia protetycznego, rodzaj materiału, z jakiego jest ono wykonane oraz jakość, objętość i anatomia otaczających je tkanek miękkich. Istnieje kilka możliwości kształtowania profilu wyłaniania z wykorzystaniem tymczasowych uzupełnień protetycznych. Mogą one być osadzone na ostatecznych łącznikach indywidualnych lub łącznikach tymczasowych i wykonywane zarówno bezpośrednio przy pacjencie, jak również w laboratorium protetycznym.

W pracy zaprezentowano metodę dynamicznej kompresji tkanek miękkich mającej na celu przygotowanie podłoża protetycznego do wykonania odbudowy wspartej na łączniku indywidualnym, która znajduje zastosowanie w różnych sytuacjach klinicznych. Zastosowanie uzupełnień tymczasowych stanowi kluczowy element w procesie leczenia implantoprotetycznego. Pozwala ono w sposób kontrolowany i przewidywalny kształtować tkanki okołowszczepowe zgodnie z anatomią odtwarzanego zęba, tak aby ostateczna odbudowa protetyczna wiernie odzwierciedlała naturę. Możliwość zastosowania indywidualnie projektowanych łączników umożliwia dokładne kształtowanie granicy dziąsła, zharmonizowanej z profilem korony, zapewniając jednocześnie optymalne podparcie dla tkanek miękkich i ich stabilność.